Ługańsk w ogniu: sceny z Dzikiego Wschodu

Wymiana ognia w Ługańsku trwa niemal bez przerwy. W mieście coraz więcej śladów wojny, rozbitych okien, dziur po kulach, zrujnowanych zabudowań. Zatrwożeni ludzie przekazują sobie wiadomości o porwaniach, zabójstwach, rabunkach. Na dworcu kolejowym tłum szuka okazji do ucieczki z miasta. O życiu w oblężonym Ługańsku, na łamach portalu slon.ru pisze miejscowy nauczyciel Nikołaj Siemionow.
  

Autor: Nikołaj Siemionow

Szóstego lipca władze ukraińskie ogłosiły blokadę zbuntowanego regionu. Zawieszenie broni trwało prawie cały tydzień, ale w tym czasie życie w Ługańsku stało się nie do zniesienia. Żołnierze i separatyści strzelają do siebie ponad głowami cywilnych mieszkańców, niszcząc miasto. Wszystkim grozi śmiertelne niebezpieczeństwo i nie tylko z powodu operacji bojowych.

W Ługańsku widać coraz więcej śladów prowadzonych tu walk. Los miasta
może być jeszcze bardziej tragiczny, gdy rozpocznie się prawdziwa bitwa o miasto.  

Taktyka rebeliantów

Nie jest jasne kto obecnie dowodzi ługańskimi rebeliantami. Gubernator ludowy Walerij Bolotow jeszcze na początku lipca przeniósł się do miasta Stachanow i nie wykluczone, ze został pozbawiony swojej funkcji w kierownictwie Ługańskiej Republiki Ludowej. Krążą plotki, że mocno pije.  Oddziały zbrojne rebeliantów dokonały wyboru szalonej strategii obrony. Przez cały tydzień prowadzony był z miasta ostrzał pozycji ukraińskich. Dla przykładu, w piątek rano, wyrzutnie „Gradów” strzelały bezpośrednio z dzielnic położonych na południu miasta. Rozmieszczone były po środku gęsto zaludnionej strefy. Trudno zrozumieć, czy tego rodzaju ostrzał ma jakikolwiek sens. Obserwując sytuację z boku, można odnieść wrażenie, iż rebelianci prowokują oddziały ukraińskie, by w odwecie celowały w miasto. W niedzielę, ta prowokacja okazała się skuteczna, południe Ługańska znalazło się pod ostrzałem. Ładunki obok innych celów, trafiły także w budynek szkoły. Fala uderzeniowa uszkodziła szereg budynków mieszkalnych. „U nas w mieszkaniu okna plastikowe otworzyły się same, chociaż były szczelnie zamknięte” – napisał na Facebooku  jeden z mieszkańców.

Ludzie opowiadają o wydarzeniach na dworcu kolejowym – w ostatnich dniach gęsto tam od ludzi, jabłko nie miałoby gdzie spaść. Kiedy na peronie zatrzymał się pociąg do Charkowa i ludzie zaczęli do niego wsiadać, z położonego w pobliżu Parku 1go Maja zaczęła strzelać wyrzutnia Gradów. Dwa razy wycelowano w kierunku wojsk rządowych, po czym baterię przeniesiono w inne miejsce. Ładunki wystrzelone w odpowiedzi na salwę Gradów cudem nie spadły na peron. „Skoczyliśmy natychmiast pod wagon. Wydało mi się, że jak trafią w peron, łatwiej będzie się nam wydostać”. – opowiedział mi jeden ze świadków strzelaniny na dworcu. Ruchome wyrzutnie rakietowe można zauważyć w sąsiedztwie domów, szkół, szpitali. Istnieje podejrzenie, iż wyrzutnię Gradów rozmieszczono w pobliżu izby porodowej w dzielnicy Jakira.

- „Podjechała wyrzutnia Gradów i wystrzeliła, zaraz potem ją wycofano” – informują z tamtego rejonu.

Nie wiadomo kto i do kogo strzela

Sytuacja w mieście jest niejasna, trudno zrozumieć, kto i do kogo strzela. „Dookoła się nawalają, drżą ściany i okna. Codziennie jeździmy na daczę, jeśli coś będzie nie tak, schowamy się w malinach.”  – żartuje para staruszków. Optymizm zachowało niewielu. W czwartek wieczorem, poza miastem, na terytorium obwodu, pod ogniem znalazł się autobus z górnikami – zginęło 4, ponad 10 zostało rannych. We wtorek kule trafiły w „marszrutkę” – zgięły dwie osoby.

- Przez kota „Węgielka”, żona spóźniła się do pracy. Gdyby nie on, wsiadłaby do tej rozstrzelanej „marszrutki” numer 132. Wychodzi na to, że kot uratował jej życie…  – napisał jeden mieszkańców Ługańska. W dzielnicy Szewczenki  (prawie w centrum miasta) zginęła kobieta, odłamek, jak mówią, trafił ją na balkonie własnego mieszkania.

Serie z automatów na nikim nie robią wrażenia. Strzelaninę słychać stale w różnych częściach miasta. Nie można się zorientować, kto strzela do kogo. Ukraińskich żołnierzy na razie w mieście nie ma. Pewne wyobrażenie, o tym co się dzieje, dają komunikaty specjalne publikowane przez radę miejską. Pożary, zniszczone przez falę uderzeniową okna, uszkodzenia linii energetycznych, zabłąkane kule i ładunki – tak wygląda nasze ługańskie życie codzienne.

Porwania i rabunki

Na porządku dnia są rabunki i porwania ludzi. Niedawno uprowadzono syna rektora Ługańskiego Uniwersytetu Medycznego. W kilka dni później ze źródeł w kierownictwie Ługańskiej Republiki Ludowej poinformowano, iż rektor ofiarował rebeliantom pół miliona griwien na amunicję. Nieco później uprowadzono dwóch miejscowych przedsiębiorców (ojca i syna), ograbiono także ich dom. Informacje o porwaniach są zbierane i rozpowszechniane za pośrednictwem sieci społecznościowych. Nigdy nie wiadomo, czy w spisie zakładników, nie odnajdzie się nazwisko waszego przyjaciela, lub krewnego.

Nie wszystkie porwania maja charakter „komercyjny”. Do rebelianckiego więzienia można trafić za cokolwiek, także z powodów politycznych. Mój stary znajomy spędził dwa tygodnie pod aresztem, w piwnicy budynku Służby Bezpieczeństwa Ukrainy za zwykłe gadanie. Spróbujesz dziś odezwać się krytycznie na temat Lugańskiej Republiki Ludowej, a jutro do pracy przychodzą po ciebie ludzie z automatami. Mój znajomy miał szczęście, wypuszczono go w dobrym stanie zdrowia, wystarczyło, że się pokajał. Jego współtowarzysze spod celi mieli mniej szczęścia. Jednego z nich bili po głowie młotkiem,  innego pokaleczono w celi przesłuchań. Relację znajomego o okrucieństwach popełnianych przez rebeliantów potwierdzają także inne źródła. Podczas przesłuchania student Aleksander Mangusz był torturowany prądem elektrycznym. Jego matkę poinformowano, że syn zostanie rozstrzelany. Na szczęście chłopaka udało się wykupić za 60 tys. dolarów.

Trudno jest ustalić liczbę aresztowanych.  Media dowiadują się tylko o najgłośniejszych przypadkach. Trudno odgadnąć, ile rodzin liczy na to, iż zachowując milczenie, uda im się wykupić swoich bliskich. Milicji nie ma w mieście od wiosny. W kwestiach uprowadzeń najlepiej porozumiewać się bezpośrednio z rebeliantami. Opowiadają także, iż aresztowanych wysyła się do kopania okopów w strefie działań bojowych. Jednak przede wszystkim brakuje informacji o porwanych, z wieloma nie udało się nawiązać kontaktu od momentu uprowadzenia.

Aresztowanie nie jest jednak czymś najgorszym, co może spotkać człowieka. Syn znajomej został rozstrzelany za naruszenie godziny policyjnej – podobno po zatrzymaniu przez patrol Ludowej Republiki Ługańskiej, chłopak próbował ucieczki.

Z patrolami lepiej nie kłócić się. Kilka dni temu rebelianci ustawili karabin maszynowy w pobliżu Zakładów im. Rewolucji Październikowej i rozpoczęli strzelaninę. W pobliżu przejeżdżała grupa ratowników górniczych, poprosili rebeliantów, by przenieśli się z karabinem nieco dalej od domów mieszkalnych. Rebelianci natychmiast odpowiedzieli ogniem, cała czwórka ratowników została ranna.

Zabierają nie tylko pieniądze i samochody, mieszkania także. 10 lipca uzbrojeni w broń automatyczną umundurowani ludzie wtargnęli do budynków numer 55 i 55 a na ulicy Karmeluka. – takĄ informację podała milicja. Bojówkarze Ługańskiej Republiki Ludowej aresztowali miejscowego nauczyciela historii Ukrainy, Władimira Semistiagę, odebrano mu także mieszkanie. Zmuszono go do dostarczenia dokumentów i przepisania prawa własności do nieruchomości na innego właściciela. Jaki los czeka porzucone mieszkania na razie trudno odgadnąć.  Wielopiętrowe domy mieszkalne do polowy puste nie są dziś w Ługańsku rzadkością.

To wszystko, co dzieje się w mieście, sprawia przygnębiające wrażenie. Rebeliantom brak sił, dla okazania skutecznego oporu wobec armii ukraińskiej. Ale wyraźnie postanowiono, ze będą robić wszystko, co w ich mocy, by swą klęskę przeciągnąć w czasie. Nawet za cenę cywilnych mieszkańców, jakoby bronionych przed juntą. Teraz ludzi zamieniono w żywą tarczę. Miejscowa ludność nie chce wstępować do oddziałów rebeliantów. Tłumy ludzi można zobaczyć na dworcu kolejowym, w punktach poboru do sił zbrojnych republiki nie jest tłoczno. Każdego dnia w ginącym mieście dochodzi do zabójstw, rabunków, porwań.  Coraz więcej domów straszy wybitymi oknami, albo śladami po kulach. Bez przerwy słychać wystrzały i wybuchy. W sieciach społecznościowych bez przerwy trwa wymiana informacji: „Kambrod, co dzieje się u was? Centrum, skąd strzelają? Dzielnica Aviacentrum, jak u was?”

W niedzielę walki toczono już na peryferiach, oddziały ukraińskie przedostały się w pobliże granic miasta, nie tylko na północy, ale i na południu. Co się stanie z Ługańskiem, kiedy rozpocznie się regularna bita za miasto? Nikt tego nie wie, trudno nam myśleć o przyszłości z optymizmem.

*Nikołaj Siemionow, pracownik oświaty z Ługańska, autor relacji z miasta publikowanych przez portal, slon.ru

Artykuł ukazał się na portalu slon.ru

Adres: http://slon.ru/world/kak_zhivetsya_v_osazhdennom_luganske_-1126747.xhtml

Obserwuj i polub "Media-w-Rosji" na Facebooku:

https://www.facebook.com/mediawrosji

Obserwuj nas na Twitterze:

https://twitter.com/mediawrosji

Można też do nas napisać. Zgłosić uwagi, pochwalić, zapytać: mediawrosji@gmail.com